Pół roku minęło jak jeden dzień

Kilka dni temu moja córeczka skończyła pół roku, poniżej krótkie podsumowanie ostatnich 6 miesięcy.

pierwszy miesiąc - sama niewiele pamiętam z tego okresu - dużo leżymy i jemy, a ja czuję się jak prawdziwa dojna krowa. Pod koniec miesiąca czułam, że jestem Bogiem, że wróciłam już do formy i mogę wszystko, a moje dziecko jest najinteligentniejszą istotką na świecie.

drugi miesiąc - malutka umie robić miny, ja jednak dopiero teraz dochodzę do siebie.

  trzeci miesiąc - jest już tak mądra, że bardziej chyba być nie może. Z każdym miesiącem twierdzę to samo, ale po trzecim miesiącu faktycznie następuje przełom.

  czwarty miesiąc - pierwszy urlop i nauczka na przyszłość - zmiana miejsca dla takiego maluszka to duże przeżycie, tak duże, że nie można zasnąć w nocy. Poza tym uaktywnił jej się czujnik płaczu, który się włącza gdy chcę zjeść obiad. Najwidoczniej dba o moją dietę.

piąty miesiąc - nie przypuszczałam, że tak dobry kontakt można mieć z takim maluszkiem i że tyle rozumie.

szósty miesiąc - małej włosy rosną jak szalone, mi za to wypadają garściami. Zębów brak - na szczęście u malutkiej, nie u mnie. Jest już w blokach startowych, gotowa do zwiedzania wszystkich zakamarków.

Najszczęśliwsze pół roku w moim życiu. Gdy zbliżał się termin porodu cieszyłam się, ale też z drugiej strony było mi smutno, że kończy się pewien etap, bardzo szczególny czas.

Tak samo jak nie wrócą dni, kiedy malutka była ciągle śpiącym 3,5 kilogramowym noworodkiem.